جدیدترین نیاز قانونی کشور

اصل 142 قانون اساسی است که مقرر داشته است: «دارایی مسئولین نظام و همسر و فرزندان آنان قبل و بعد از خدمت، توسط رئیس قوه قضائیه رسیدگی می‏شود که برخلاف حق افزایش نیافته باشد.» این اصل قانون اساسی و نیز قانونی که معروف شده است به «قانون از کجا آورده ایی؟»-قانون مربوط به رسیدگی به دارایی وزراء و کارمندان دولت اعم از کشوری و لشگری و شهرداریها و موسسات وابسته به آنها- در کشور ما چندین و چند سال است که وضع شده است و انشاالله اجرا می شود

اما سوی نگاه این یادداشت «ثروت و دارایی هایت از کجا آورده ایی؟» نیست بلکه سوال اصلی ما از مسئولین  این است که «آبرویت را از کجا آورده ایی؟»

چیزی که امروزه خیلی ها برای حفظ آن حاضر نیستند حقیقت را به زبان بیاورند و یا بخاطر اینکه احتمالی می دهند محبوبیتشان کم شود بنا به مصالح حرفهایی که باید را  نمی زنند .
ای کاش قانونی وضع می شد تا به مسئولین یادآوری شود که آنها نه در مورد دارایی بلکه در مورد همه داشته هایشان باید پاسخگو باشند

 

اگر از قبول مسئولیت برای خودشان آبرویی و احترامی درست کرده اند باید بدانند که اولا محل خرج آبرو همان جایی است که از آن آبرو بدست آورده اند و ثانیا نباید این آبرو و احترام و شخصیتشان را جای دیگری و برای حذب و گروهی و به نفع فلانی و فلانی و حتی به نفع خانواده و نزدیکانشان خرج کنند.

اینکه در زمانی فلان مسئول برای حفظ فرزندش از احترامی که بخاطر مسئولیتش در نظام از سوی مردم داشت سوء استفاده کرد تا زمانی که همین اتفاق برای یک نفر دیگر در مقابل یکی از نزدیکانش اتفاق افتاد همه اش مشمول همین قانون هست.

هیچ مسئولی حق ندارد از آبرویش که به واسطه نظام برایش درست شده سوء استفاده کند.

والبته ضامن اجرایی این قانون قطعا رئیس دستگاه قضا نیست بلکه صاحب اصلی نظام، مردم هستند که خود نظام هم آبرویش را از ایشان دارد.

 

اینکه بعضی از مسئولین-شما بخوانید خیلی از مسئولین- برای حفظ آبروی ظاهریشان چه کارها که نمی کنند غافل از اینکه خداوند حکیم و بلند مرتبه در قرآن عزیز فرمودند:

« قل اللّهم مالک الملک تؤتی الملک من تشاء و تنزع الملک ممّن تشاء و تعزّ من تشاء و تذلّ من تشاء بیدک الخیر انّک علی کلّ شئ قدیر » (26 آل عمران)
«بگو خداوندا، ای مالک حقیقی، و حاکم مطلق، به هر که خواهی حکومت می بخشی، و از هر که خواهی حکومت را باز می گیری، و هر که را خواهی عزت می دهی، و هر که را خواهی خوار می گردانی،خیر در دست توست، حقا که تو بر هر چیزی توانایی.»