آقا جان یا صاحب الزمان
داشتم به این فکر میکردم توی این عالم چه کسی منتظر توست
ما که به اصطلاح مدعی انتظار هستیم اگر آب و نان مان برسد ، اگر شغل و خانواده داشته باشیم بازهم منتظر تو هستیم
می گفتند فلانی نامزد اصلح هست ولی به او رای نمی دهیم چون می ترسیم مخالفانش که قدرت زیادی دارند معیشت را بیش از این به ما تنگ کنند
می گفت به فلانی رای دادم که نزدیک به فلان آقاست چون جریان قدرت و ثروت کشور دست اوست
می گفت حرف گفتمان اسلام ناب برای ما آب و نان و معیشت نمی شود، به کسی رای بده که ....
تازه می فهمم چرا حرف های ما برای ظهورت بی فایده است ما که هنوز در گیر معیشت و آب و نان هستیم چه از ظهور منجی و موعود می فهمیم
درست است در زمان ظهور مردم دیگر فقیر نیستند ولی همیشه تاریخ حق و اسلام ناب سمت مستضعفین بوده است
نه دی هشتاد وهشت www.881009.ir از معیشت تا ظهوروقتی جامعه و فرهنگش را سمت تکنوکراسی و به قول آقایان توسعه لیبرالی و یا توسعه ژاپنی پیش بردیم دیگر نمی شود توقعه نگاهی داشت که در آن معیشت حرف دوم را بزند نه حرف اول را...
اینکه ما بخواهیم حقیقت و حق را از ترس سخت تر شدن معیشت کنار بگذاریم جدا از اینکه سخت تر به شود یا نه، کار به کل غلطی است
نمی شود از ترس کربلا یا شعب ابی طالب رسول یا امام را تنها گذاشت
قطعا مسیر اسلام ناب از پیشرفت همراه با عدالت می گذرد اما معیشت و آب و نان مبنا اسلام نیست، مبنا گفتمان اسلام ناب نیست.
امید روزی مردم آن گونه انتخاب کنند که رضایت حضرت صاحب با معیار هایش، برایشان برای تولید یک جامعه مهدویی در سطح کوچک تر معیار باشد نه دغدغه 50 هزار تومان بیشتر یا کمتر....
