این دعایی است که حضرت موسی کلیم الله به صاحت ربوبی عرضه می دارد و آنقدر این دعا قشنگ است که خداوند حکیم در بهترین کتابش درسوره طاها در آیات 25 تا 28به بهترین بنده اش حضرت محمد (روحی فداک)آن را نازل می کند تا تمامی بندگانش آن را برای همیشه زمزمه کنند:
پروردگارا سینه ام را گشاده گردان (رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی)
و کارم را براى من آسان ساز (وَیَسِّرْ لِی أَمْرِی)
و از زبانم گره بگشاى (وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِ)
تا سخنم را بفهمند(یَفْقَهُوا قَوْلِی)
و ما نیز صادقانه و خالصانه همین دعا را می کنیم و می نویسیم که شاید حرف هایمان را بفهمند.
