خیلی وقت است از این حرف های خودمانی نزده ام
نه اینکه حرف خودمانی نداشته باشم؛ نه
گویا خودم از خودم فاصله گرفتم تا نتوانم حرف خودمانی بزنم.
می دانی چه می گویم؟
گاهی آدم می افتد توی سرازیری و هی از خودش فاصله می گیرد، حواست نباشد آنقدر از خودت دور می شویی که دیگر اثری از خودت نمی ماند.
نه اینکه چیز بدی باشد ، گاهی هم خوب است که قدری از خودت دور شویی، اصلا خودت را فراموش کنی....
اما باید مراقب باشی خیلی تفاوت است بین کسی که خودش از جنس خدا را فراموش کند یا خودش از جنس نفسش را، خیلی تفاوت است بین اینکه تو یادت برود این خودت از کجا آمد و آخر کار 60 یا 70 ساله اش کجاست تا اینکه از حصار خودت جدا شویی و به او برسی.
