از دغدغه ما تا دغدغه نهادهای فرهنگی

حدود یک سال پیش بود که سعی زیاد در مورد ساخت دو مستند با موضوعات  بازشناسی اخوان مسلمین و نیز روابط ایران وامریکا (ریشه تحریم ها) کردم حتی طرحی هم آماده شد تا با ارائه آن به نهاد های حمایتی بتوانیم مقدمات کار ار فراهم کنیم.

این دو نقطه از جهاتی اهمیت داشت که ثمرات آن در مورد اخوان مسلمین در حال حاضر در مصر و در مورد امریکا و تحریم ها در زمان انتخابات و حتی حالا و مشکلات اقتصادی اخیر خودش را نشان داد.

اما متاسفانه نهاد های حمایتی حاضر به حمایت از دغدغه ما نشدند و فقط برایشان  سابقه و به اصطلاح تخصص مهم بود، نهاد هایی که هنوز هم در این دو موضوع آثار متعدد و شاخصی نساخته اند.

مبهم بودن روابط و ساختار اخوان در آن زمان، امروز مصر را به وضوح برای ما روشن می کرد و بدیهی می دانستیم که اخوان و مصر به زودی دچار مشکلات بسیاری می شود.

ما طرح و ایده را از سازمان تبلیغات تا اوج، ستند تجربی و هزار جای دیگر بردیم ولی....

در مورد تحریم ها و روابط بین ایران و ارمیکا که موضوع تازه ای نیست به نظر می رسید بسیاری از واقعیت های تاریخی فراموش شده و بایستی سابقه بد و عهد شکن امریکا با ایران بازگو شود تا عده ایی رابطه داشتن با امریکا را دری به سوی حل همه مشکلات  ندانند ، اما افسوس که در نهاد های فرهنگی و حمایتی ما از فیلم هایی نظیر یک خانواده محترم و یا با خرید مستند های بی سر و ته وقت خود را و امکانات سازمانشان را به معنی واقعی حرام می کنند اما حاضر نیستند برای ک بار هم که شده مثل آوینی به جوانانی اعتماد کنند دغدغه ی دین دارند، دغدغه ی امروز مصر و سوریه دارند، غدغه ی فردا کشور را دارند نه دغدغه ی لابی فیلم و یا مستند سازی را....

اگر ما نتوانیم از رسانه در ابعاد گوناگون به عنوان ابزار اهدافمان استفاده کنیم ، اگر نتوانیم از رسانه برای آگهی بخشی به فضای داخلی-مثل واقعیت تحریم ها و یا سوابق امریکا و...-استفاده کنیم مطمئن باشید دشمنان به خوبی استفاده خواهند کرد.

اگر ما حقیقت بیداری اسلامی را بیان نکنیم و انحراف ها نشان ندهیم مطمئن باشید هر خونی که در مصر و سوریه ریخته می شود پای ماهم نوشته خواهد شد...