گاهی دلم برای خودم تنگ می شود
یا لحظه به نای غمش، چنگ می شود
گاهی زمین به تمام فراخی اش
در پیش کلبه کوچک ما، تنگ میشود
گاهی لطافت سحری ام به وقت ذکر
با باده سحری اش جنگ می شود
گاهی به محتسب برسد عقل و دینم من
گاهی ز مستی ام،همه جان سنگ میشود
گاهی فغان نمی رسد به هرکسی
گاهی دلم به نای نی اش رنگ میشود
گر شعر گفتم به هوای رخ عزیز
این شعر هم به هوایش ننگ می شود
