تقریباً
از سال 88 شروع شد که تعداد زیادی "چی چی نیوز" -منظور از چی چی نیوز
تعداد زیادی سایت خبری است که گاها به تعداد انگشتان دست تحریریه ندارد- شروع بکار
کردند، در کنار این بسیاری از افراد پای مطالب سیاسی و جناحی را بیش از پیش به
وبلاگ ها و گروه های ایمیلی باز کردند در کنار فضای اینترنت سامانه پیام کوتاه هر
روز به تعدادشان اضافه شد.
این امر در کنار خوبی های بسیار زیادی که برای کشور داشت اما زمینه یک درد بزرگ را
هم فراهم کرد، آن اینکه گاهی شایعات و بی اخلاقی ها جای خبر حقیقی را گرفت.
مورد که بارها از سوی دلسوزان نظام به آن اشاره شد
که حتما باید مرزی میان نشر اخبار با نشر شایعه و تهمت قائل شد و ان را رعایت کرد.
این امر که به خود خود بسایر مهم است با نزدیک شدن به ایام انتخابات ریاست جمهوری
باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد، که البته مخاطب اصلی این تذکر خود مسئولین و
کاندیدا ها هستند و بعد از آن به سایت ها و وبلاگ های حامی برمیگرددمسیری که در
چند سال اخیر در بعضی موارد اصلا رعایت نشد و سبب شد که آبرو فرد و گاهی آبرو بخشی
از نظام برود و قطعا ضرر اصلی را نظام می کند
البته این نکته با پیگیری موضوعات و تخلفات اشخاص فرق داردکه نباید هیچ کدام فدای
دیگری شود.
مثلا در بعضی موارد تصاویری از افراد نشر پیدا کرد که مشخص شد یا برای آن زمان
نبوده و یا ناقص است و یا در بحث فساد مالی اسامی به زبان امد که هنوز جرمشان
اثبات نشده بود و یا گمان زنی هایی نشر پیدا کرد که به جز یاس در دل مردم ثمره
دیگری نداشت.باید مراقب بود بیان برخی موضوعات سبب صدمه خوردن به آبروی فرد و یا
اعتماد عمومی مردم نشود، اینکه فلانی تخریب کنیم چون مسیرش از نظر ما درست نیست
دلیل موجه ای برای تخریب او به هر قیمتی نیست.
و آخر نکته اینکه : شاید بهترین وسیله برای سنجش اینکه این مطالب باید نشر پیدا
کند یا نه موضع ساده ای است
اول: قطعی
بودن آن است
دوم : چه کس یاز نشر این خبر و یادداشت سود می برد
سوم: مراقب باشیم پازل دشمن را کامل نکنیم
چهارم: مراق آخرت خودمان باشیم و آن را به دنیا دیگران نفروشیم که فلانی رئیس شود به
قیمت آخرت ما...