باز هم از بهشت می گویم
از همان بوی خوش که در جنوب بود البته بسیار خوش بو تر
از بهشتی در خراسان، در مشهد
دوستان پارسی نامه ای عنوان یادداشت قبلی من را در پارسی نامه عوض کردند اما عنوان زیبایی گذاشتند برای همین هم عنوان این یادداشت را شبیه همان انتخاب کردم، بوی بهشت ... بوی رضاست
حرف ساده است
نکند چشم هایت را ببندی، اصلا اینجا باید نظر بازی کنی
عاشق، رند ، نظر بازم می گویم فاش تا بدانی که به چندین هنر آراسته ام
نظربازی کن با صحن و سرای آقا ، با گنبد و بارگاه، شمس الشموس، قریب توس، امام رئوف
با من بیا
از باب رضا می آیی یا باب جواد فرقی ندارد، اصلا از هر دربی که می خواهی بیا، قرار ما صحن مسجد گوهر شاد
این یک سر است، این گنبد آقا از صحن گوهر شاد دیدنی تر است، علت را نمی دانم، شاید چون خون شهید در آن ریخته شده یا شاید هم برای ما اینگونه است
برو کنار ورودی سمت چپ
رو به گنبد
اول سرت را پایین نگه دار
آرام آرام سرت را بالا بگیر
زیر لب بگو، یا امام رئوف به حق انسیه حورا
چشمت که افتاد به گنبد، هرچه قدر خواستی ، نظر بازی کن، ببین حالش را ببر
هر چه خاصی به آقا بگو
از دنیا از آخرت از اینکه دلت برایش تنگ شده، از بوی دود از بوی بهشت، از خودت از زمین از آسمان ، از مردم مظلوم جهان
حرفهایت که تمام شد
دوباره سرت را پایین بینداز
با من زمزمه کن
آقا جان شما این صحن و سرا دارید اما روی ما سیاه که نتوانستیم برا بقیع صحن سرا بسازیم.....
حالا بقیه روضه را خودت بخوان
فقط یک حرف خصوصی، هر روضه خواستی خوانی ، بخوان فقط روضه مادرجانشان را یا نخوان یا حرفی از چادر خاکی و کوچه نزن
آقا جان ما خیلی به مادرشان ارادت دارند
با من بیا برو داخل، کسی را هل نده، جا نزن، آقا هست به همه می رسد
در و دیوار حرم را ببوس، باور کن به بهشت قدم گذاشته ای
دیگر خودت می دانی با حضرت رضا(علیه السلام(
اگر دل الان هم از را دور برای حضرتش تنگ شده و هوای مشهد گرفته، رو کن به مشهد زضا با من بخوان: السلام علیک یا علی بن موسی رضا
زیارت قبول
