یکی از موضوعاتی که همیشه در صدر توجهات دلسوزان نظام بوده و هست عدم فراموشی جریان ها و عوامل فتنه 88 در سطح جامعه و در فضای سیاسی کشور است
مجموعه ارزشی کشور و نهاد های انقلابی بایستی تمامی سعی خود را در مشخص شدن اشتباه و بی قانونی و ریشه های آن در جریان انتخابات سال 88 ریاست جمهوری داشته باشند، البته بخشی از آن تئوریک است که مورد توجه بوده و باید بیش از پیش مورد توجه باشد اما در بعد اجتماعی و به اصطلاح حافظه جامعه ی مردم هم باید فعالیت و کارهایی مدون و با فکر و برنامه ریزی انجام پذیر تا اصحاب فتنه و تفکرات مبنایی بروز فتنه با گذشته زمان و با تغییر ظاهر نتوانند دوباره سبب صدمه خوردن به کشور شوند.
یکی از این راه ها طراحی جشنوراه هایی است که ما بین 9دی تا 22 بهمن با موضوعات مرتبط مانند بازشناسی فتنه که سبب دو سه امر مهم میشود:
- تقویت حرکت های رسانه ایی که تا به حال صورت گرفته و یا به دنبال بهانه ایی است تا شکل پیدا کند.
- جشنواره ها جدا از ارائه به جامعه برای خود شرکت کنند به عنوان فردی دغدغه مند سواد و آگاهی به دنبال دارد چون برای تولید محتوا نیاز مند مطالعه و دانستن بیش از حد معمول خودش است.
- مطرح شدن این موضوعات به عنوان مطالبه سبب محکوم شدن فتنه گران در جامعه شده و نیز باعث می شود این موضوع بیش از پیش در حافظه اجتماعی ملت نهادینه شود
پارامتر های های مورد نیاز جشنوراه:
به صورت کلی و طبق تمامی جشنوراه ها ما نیاز مند سه موضوع هستیم:
اول: محتوا
دوم: قالب
سوم: استفاده از خروجی
که الحق و انصاف در موضوع فتنه در هر سه ضعیف هستیم.
اینکه روحانی به راحتی بعضی از افراد رده بالای و موثر در فتنه را در کابینه خود جا می دهد حاکی ازآن است که ما خیلی کم کاری کردیم تا حدی که بعضی صحبت از حضور بعضی از افراد معلوم ها در کنار دولت می کنند.
در موضوع محتوا هم می توان تولید و در اختیار افراد برای استفاده در فضای رسانه ایی قرار گیرد، مانند مجموعه صحبت های صوتی و تصویری رهبر در مورد فتنه و یا ر همین بحث نیز از تولید مردمی استفاده کنیم و همین بخش را نیز به مسابقه و رقابت بگذاریم.
در بخش قالب ارائه محتوا به صورت کلی سه بخش رسانه قابل تصور و پیگیری است:
اول: رسانه های مکتوب و نوشتاری: روزنامه، نشریات حرفه ایی، نشریات آماتور، مقاله، خاطره نویسی، داستان، کتاب، داستان کوتاه، شعر، شعر طنز، متن طنز، داستان مصور،جزوات، ابتکارات مکتوب(فلاش کارت فتنه)
دوم: رسانه های مجازی و رایانه ایی: وبلاگ، ابزار وبلاگ نویسی،نشریات الکتورنیک، وب سایت خبری و تحلیلی، ویدیوکست، پادکست، شبکه های اجتماعی، سامانه های پیام کوتاه متنی و چند رسانه ایی(sms,mms)، بازی های رایانه ایی حرفه ایی، بازی رایانه ایی کم حجم(فلاش)، نرم افزار چند رسانه ایی حرفه ایی، نرم افزار های چند رسانه ایی کم حجم، کتاب موبایل، کتاب رایانه ایی، نرم افزار موبایل، ابتکارات مجازی
سوم: رسانه های صوتی و تصویری:فیلم، فیلم کوتاه، مستند، فیلم نامه، طرح فیلم نامه، پوستر، اینفوگراف، کاریکاتور، نماهنگ، سرود و ترانه، سرود جمعی(گروه سرود)، ابتکارات صوتی و تصویری
البته تمامی موارد بالا باید جهت دهی موضعی و مرتبط باشد والبته از تعدد کم در بعضی موضوع نترسید بلکه با تشویق سبب تقویت شد.
بعضی از موارد بالا با اینکه فضای به قوه خوبی در جامعه دارند ولی هنوز بکر هستند(مانند داستان مصور) بایستی با سرمایه گذاری و آموزش از این فضا ها و ابزار استفاده کرد.
سومین بحث که کامل کنند موارد بالا است بحث استفاده از تولید است، اینکه صرفا جشنوراه ای برگزار شود و حجم انبوهی تولید اتفاق بی افتد و مثال یک هفته جشنوراه فیلم برای خود سازنده های نمایش داده شود ان سود اصلی که اثر گذار ی در جامعه است قطعا محقق نمی شود، باید شرایطی به وجود آید که تولید کنند اهمیت پیدا کنند نه اثر تولیدی، به بیان بهتر شبکه ایی از افراد-که به نظر نویسند کم نخواهند بود- تشکیل شود به عنوان رسانه اعم سنتی و مدرن به صورت غیر متمرکز ولی منسجم کار کنند.
موارد پیشنهادی در زیر ارائه می گردد:
رسانه های مکتوب:
نشریات(روزنامه، نشریات حرفه ایی، نشریات آماتور، مقاله):
در بحث رسانه مهمترین محل برای استفاده از تولیدات و تولید کننده لینک کردن افراد و راه اندازی نشریات حرفه ایی است، در این موضوع حتما لازم نیست روزنامه یا هفته نام چاپ شود –که البته اگر بشود بهتر است- می شود یک نشریه هفته ایی الکترونیکی و یا پی دی اف تولید و از طریق سایت ها و گروه های ایمیل انتشار داد.
مکتوبات قابل چاپ(خاطره نویسی، داستان، کتاب، داستان کوتاه، شعر، شعر طنز، داستان مصور،جزوات):
مسلما افراد امکان چاپ کتاب داشته باشند بسیار کم هستند ولی با تلفیق افراد و تولیداتشان این امر ساده تر و شدنی تر است، چاپ کتب از طنز های نثر و شعر در یک مجموعه از چندین نویسنده
رسانه مجازی
وب ها (وبلاگ، ابزار وبلاگ نویسی، وب سایت خبری و تحلیلی، ویدیوکست، پادکست)
اول بایستی شبکه ایی تشکیل شود و به صورت تلفیقی از روش های هرمی و مستقیم و گروهی فعالیت کند که در شرایط خاص بتواند خوراک دهی کند
راه اندازی سایت و سامانه جامعه از سه وجه؛ اول جایی برای لینک کردن مطالب که افرادی که یادداشت ها و پست های ارزشی می گذارند در آن فضا باز نشر شود تا مورد توجه قرار گیرد، دوم برای خوراک دهی از طریق بسته های محتوایی و مکتوب و مجازی و پیام کوتاه، سوم برای بسیج های عمومی و حرکت های جمعی از نوع سیاسی یا مذهبی
شبکه های اجتماعی
موبایل(کتاب موبایل، نرم افزار موبایل، سامانه های پیام کوتاه متنی و چند رسانه ایی)
بازی های رایانه ایی (حرفه ایی و کم حجم)
نر م افزار(نرم افزار چند رسانه ایی حرفه ایی و کم حجم، کتاب رایانه ایی)
رسانه های صوتی و تصویری:
تولیدات تصویری(فیلم، فیلم کوتاه، نماهنگ، مستند)
تولیدات صوتی:( سرود و ترانه، سرود جمعی)
تولیدات خام:( فیلم نامه، طرح فیلم نامه)
برای این نوع تولیدات بایستی بستری تصویری و نسبتا پر مخاطب پیدا کرد، نویسنده پیشنهاد می کند نهاد های انقلابی و نیرو های ارزشی اقدام به تاسیس شبکه تلویزیونی تحت وب کنند تا اولا پایگاهی برای عرضه محصولات صوتی وتصویری ایجاد شود و ثانیا با توجه به ضعف رسانه ایی موجود در نشر آموزه های ناب انقلاب اسلامی بتواند از رسانه های صوتی و تصویری استفاده کرد.
تاسیس این شبکه از دو جهت دیگر هم قابل اهمیت دارد ، اول اینکه برای افراد خارج از ایران هم قابل دسترسی است و منبع خوبی خواهد بود و از این لحاظ نیازمند ماهوراه نیست و دوم اینکه با راه اندازی بخش هایی عربی و انگلیسی می تواند جهت دهی برون مرزی هم داشته باشد.
نکته مهم این است این شبکه نباید تبدیل به یوتیوب اسلامی شود بلکه بایستی یک شبکه کامل –فیلم، سریال ، اخبار ، گزارش، مستند ، برنامه تحلیلی، طنز و...- باشد که از بستر وب استفاده میکند.
در صورت نیاز می توان توضیحات بیشتری از این قالب نسبتا جدید رسانه ایی بیان اشت.
گرافیک(پوستر، اینفوگراف، کاریکاتور)
از محدود قالب های هنری تصویری که در جریان فتنه به خوبی به کمک فضای ارزشی امد وبا ارائه طرح های و پوستر های خود جوش کمک بسیاری کرد، این بخش با سامان دهی و آموزش افراد مستعد و دغدغه مند و تشکیل تیم های گرافیکی می تواند این پتانسیل را بیش از پیش فعال کند.
نکته آخر و مهم اینکه سطح برگزاری جشنواره ها بایستی به صورت جشنواره های کوچک - مثلا در سطح یک دانشگاه با مسئولیت یک شکل دانشجویی- باشد علت آن این است که امکان جذب در سطح کوچک بیشتر است، به عنوان مثل اگر جشنواره فیلم در سطح یک دانشگاه برگزار و 20 فیلم درآن شرکت کنند به راحتی می توان این افراد را سازمان دهی و حمایت کرد اما اگر رد سطح کشوری باشد و 2000فیلم شرکت کنند با توجه به پراکندی جغرافیایی و از جنس های مختلف این اتفاق به سختی رخ می دهد
البته برگزاری یک جشنواره مادر در کل کشور که حاصل جشنوار های کوچک باشد خالی از لطف نیست.
