و اگر از آنان بپرسى: «چه کسى از آسمان، آبى فرو فرستاده و زمین را پس از مرگش به وسیله آن زنده گردانیده است؟» حتماً خواهند گفت: «الله.» بگو: «ستایش از آنِ خداست با این همه، بیشترشان نمى‌اندیشند. (سوره عنکبوت آیه 63)
این زندگى دنیا جز سرگرمى و بازیچه نیست، و زندگى حقیقى همانا [در] سراى آخرت است؛ اى کاش مى‌دانستند. (سوره عنکبوت آیه 64)
و هنگامى که بر کشتى سوار مى‌شوند، خدا را پاکدلانه مى‌خوانند، و[لى] چون به سوى خشکى رساند و نجاتشان داد، بناگاه شرک مى‌ورزند. (سوره عنکبوت آیه 65)
(بگذار) آنچه را (از آیات) به آنها داده‌ایم انکار کنند و از لذّات زودگذر زندگی بهره گیرند؛ امّا بزودی خواهند فهمید! (سوره عنکبوت آیه 66)
آیا ندیده‌اند که ما [براى آنان] حرمى امن قرار دادیم و حال آنکه مردم از حوالى آنان ربوده مى‌شوند؟ آیا به باطل ایمان مى‌آورند و به نعمت خدا کفر مى‌ورزند؟ (سوره عنکبوت آیه 67)
و کیست ستمکارتر از آن کس که بر خدا دروغ بندد یا چون حق به سوى او آید آن را تکذیب کند؟ آیا جاى کافران [در] جهنم نیست؟ (سوره عنکبوت آیه 68)
-------
این آیات آیات انتهایی سوره مبارک عنکبوت هستند، ایاتی که امروز بسیار به کار ما می آیند و شاید ایاتی که هر روز باید به خیلی ها آنها را یادآوری کرد
موضوع در مورد افرادی هست که حقیقت را می دانند ولی آن را انکار می کنند حتی وقتی زا آنها می پرسی حق را به زبان می آورند
علتش هم مشخص است زندگی دنیا ، سر گرم شدن به دنیا و فریب دنیا خوردن باعث می شود انسان حقی که یمی داند را در عمل انکار کند.
اما همین فرد چون در مشکلات گیر می کند باز بهی اد خدا می افتد و وقتی خدا او را نجات می دهد همه چیزی را فراموش می کند
حق را می داند، به دلیل مشغول شدن به دنیا آن را انکار می کند، در گرفتار خدا را می خواند ، خدا او را نجات می دهد ولی بازهمان راه قلب بر می گردد
شاید این زندگی خیلی از ما ها باشد، همه ما می دانیم دروغ و غیبت بد است، اما می گوییم، علتش هم همه دنیایی است، می خواهیم دیگری را تخریب کنیم یا خودمان را بالا ببریم، می خواهیم رئیس شویم و یا در چشم فلانی عزیز شویم، با اینکه می دانیم حق چیست اما...
بعد به مشکل می خوریم دوباره یاد خدا می افت
به التماس می افتیم که ای خدا و وقتی نجات پیدا می کنیم دوباره...
اما این افراد را خدا به بهترین شکل پاسخ میدهد، می گذارد هر قدر می خواهند این کار را بکنند، به قول خودشان زرنگی بکنندف هم مشروب بخورند هم عروسی آنچنانی بگیرند هم محرم خرجی بدهند و حتی گریه کنند
وقتش برسد انوقت خدا یم داند و آنها
اصلا خدا گذاشته اینها همین طور بروند در این جهنمشان
چون وقتی در مشکلات خدا را می خوانند خالص است خدا به آنها رحم می کند ، در روایت هست کسی که بعد از توبه دوباره گناه کند خودش را مسخره کرده....
بازهم خدا به آنها رحم می کند ، به آنها نشانه هایی را نشان می دهد که شاید بفهمند که عزتف ارامش و امنیت فقط نزد خداست اگر خدا بخواهد فلان زمین امن است و کنار آن زمین نا امن اما اینها فکر می کنند با این کار دارند برای خودشان آرامش و امنیت درست می کنند
اما خدا رد آیه یکی مانده به آخر آب پاکی را روی دست آنها می ریزد انها را کافر خطاب می کند، اگر به 63 نگاه کنی می گوید وقتی از آنها می پرسیم درست جواب می دهند اما خدا چون حق را در عمل تکذیب می کنند رد این آیه آنها را کافر و شایسته جهنم خطاب می کند
والبته جرم کسی که حق را می بیند و می فهمد این حق است، الان باید این راب گوید اما چون به ضررش است نمی گوید، می داند فلانی مظلوم است اما چون جو عمومی علیه آن است خودش را به خطر نمی اندازد، حق را می بیند اما...
و خدا او را هم سطح کافران در جهنم می داند والبته قطعا او ستمکار ترین است چون او حق را دیه و یار اش نکرده
ما هم در زندگیمان از این حوادث زیاد پیش می آید حق را می بینیم اما از ترس و یا فریب دنیا خوردن....
