چندی پیش رهبر معظم انقلاب از اصطلاح "نرمش قهرمانانه" استفاده بیان داشتند: ما مخالف با حرکتهاى صحیح و منطقى دیپلماسى هم نیستیم؛ چه در عالم دیپلماسى ، چه در عالم سیاستهاى داخلى. بنده معتقد به همان چیزى هستم که سالها پیش اسم‌گذارى شد «نرمش قهرمانانه»؛ نرمش در یک جاهایى بسیار لازم است، بسیار خوب است؛ عیبى ندارد، اما این کشتى‌گیرى که دارد با حریف خودش کشتى میگیرد و یک جاهایى به دلیل فنّى نرمشى نشان میدهد، فراموش نکند که طرفش کیست؛ فراموش نکند که مشغول چه کارى است؛ این شرط اصلى است؛ بفهمند که دارند چه‌کار میکنند، بدانند که با چه کسى مواجهند، با چه کسى طرفند، آماج حمله‌ى طرف آنها کجاى مسئله است؛ این را توجّه داشته باشند.(+)
این تذکر که دیپلماسی ما نباید فراموش کند که طرفش کیست نکته کوچکی نیست که در یادداشت قبلی(+) نیز به نوبه خود تذکر دادیم.
اما بحث اصلی چیست؟
دولت اعتدال از ابتدای روی کار آمدنش بسیار از واژه میانه رویی و دوری از تند رویی استفاده کرد، واژه زیبا که معنا خوبی را به همراه دارد ولی نباید مورد سوء استفاده قرار گیرد ، صحبت های حسن روحانی در سازمان ملل هرچند خالی از اشکال نبود ولی از جهت تمامی نگاه های داخلی دلسوز انقلاب قابل قبول بود ولی اتفاقی که در ساعات پایانی این سفر افتاد اقدامی غیر دیپلماسی و به نوعی ذلالت در عرصه سیاست خارجی بود.
عدم پذیرفتن دعوت دیدار مستقیم از سوی روحانی به علت قوانین حاکم بر دیپلماسی ایران -عدم حضور مقامات در جلسات غیر رسمی که مشروب سرو می شود- بدون شک امکان مذاکرات را در این سفر در سطح ریاست جمهور ها بسته بود و دیدار وزرای امور خارجه ایران وامریکا حتی برای مذاکره حرکتی کافی بود اما دولتی که موضوع سیاست خارجه را به عنوان یکی از دو هدف اصلی خود اعلام داشته بود با انجام این مکالمه اقدامی شتاب زده و به اصطلاح خودشان تندرو بوده است.
بدون شک مسیر پر فراز و نشیب روابط ایران و امریکا که در طول بیش از 30 سال خصومت از سوی امریکا همراه بوده است حتی اگر بخواهد از مسیر دیپلماسی حل شود بایستی در حداکثر به همان دیدار ظریف و کری بسنده می شد و منتظر اقدامات عملی می ماندیم.
ذوق زدگی بیش از حد دولت در سیاست دوستی با کشوری که امام خمینی ره آن را چپاولگر خوانده
است آنقدر زیاد بود که ساعتی بعد رایس مشاور امنیت ملی کاخ سفید، ایران را
درخواست کننده تماس معرفی کرده و ادعا تماس از سوی امریکا که مطرح شده بود
را غیر واقعی خوانده است.
اگر قرار است با اصطلاح دولت اعتدال در مسیر حل مشکلات قدم بردار بهتر است از تند رویی در سیاست خارجی دور کرده و با نگاهی اعتدال گرایانه و با دید واقع بینانه قدم بردارد.
اگر امریکا در زبان مشتاق دوستی با ایران است بایستی تحریم هایی را حذف و مقدمات باز شدن گره هسته ای را محیا کند و دولت بعد از این اقدام عملی امریکا قدم دوم یعنی تماس تلفنی با اوباما را انجام می داد.
