تعدد مجموعه های فرهنگی و تشکیل نهاد های موازی که مستقیم و غیر مستقیم به بخش های مختلف وابسته هستند از بُعد های مختلف قابل بررسی است.
نگاه مقام معظم رهبری به مولفه فرهنگ به عنوان یک سیستم و نیاز به مهندسی فرهنگی در سطح جامعه و نظر ایشان مبنی با تمرکز در سطح کلان مدیریت فرهنگی موضعی است که در بیانات ایشان به وضوح مشخص است.
وقتی نهاد های مختلف برای یک موضوع مثلا بحث جنگ نرم و یا فضای مجازی هر کدام مستقل اقدام به تشکیل تشکیلاتی می کنند، این امر تا حدی پیش می رود که گاها در یک نهاد در دو استان همجوار دو تشکیلات راه اندازی می کند.
تعدد این گروه ها و نهاد ها و مراکز به اصلاح اندیشه ای که اکثر کارهای موازی و در سطح پایین انجام می دهند نه اینکه تا به حال کار اثر گذاری را در پی نداشته بلکه با تمرکز بیش از حد سرمایه نیروی انسانی و مالی سبب صرف بی مورد این منابع در موضوعات تکراری شده است.
جالب آنکه هر کدام از این نهاد ها خود را خالص و بهترین مجموعه می دانند و با انتخاب یک جمله از بزرگان در مورد خودشان و نهادشان که در تاریخ خاصی و تبلیغ آن به نوعی خود را از هرگونه پرسشگری از سوی دیگران و پاسخگویی از سوی خودشان دور نگه می دارند.
ویا مثلا در موضوع اولویت های فرهنگی کشور، چندین نقشه راه و مهندسی فرهنگی وجود دارد با این حال نهاد ها به جای ترتیب اثر دادن به آن هر روز یک کارگروه تعیین اولویت تشکیل می دهند.
در کشور مهندسی فرهنگی توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی تدوین شده است نهاد های دولتی و غیر دولتی به جای جامع عمل پوشاندن به آن هر کدام با تشکیل کارگروه هایی از اول اولویت ها بررسی می کنند این امر جدا از اینکه سبب هزینه زمانی و مالی و نیرو انسانی متخصص می شود با تفاوت نظر سبب به وجود آمدن راهبرد های سلیقه ای نیز می شود.
وجود مجموعه های فرهنگی به این شیوه یادآور آیه 34 سوره روم است که با هم اختلاف می کنند و هر کدام به آن چیزی که دارند دل خوش هستند.
در مسیر فرهنگی نگاه سیستمی به آن به این معنی است که هر کدام از نهاد ها باید مسئول بخشی از کار باشند مثل فلان نهاد متولی امور هنری با نگاه به طراحی لباس است و یا فلان بخش در موضوع پرورش نیرو برای تولید فیلم مشغول است، اما در کشور ما متاسفانه همه مشغول همه کار هستند و هیچ کس کار خاصی انجام نمی دهد،
این عدم هماهنگی ریشه در قوانین و راهبرد ها ندارد چون در حال حاضر تقسیم کار وجود دارد بلکه ریشه اصلی در اجرایی کردن این تقسیم کار است، میل عجیب همه دستگاه ها به گزارش کار و و ویترینی کار کردن همه را از انجام وظیفه اصلی دور کرده است.
البته این تذکر به معنی یک دست شدن در اجرا نیست. بلکه هدف آن جلوگیری از موازی کار و سلیقه ای کار کردن نهاد های اصلی فرهنگی کشور می باشد
