این روز ها حسابی دعوا است (از اعتدال تا مستضعفین)

یک عده می گویند این همان امریکایی است که چند سال پیش 200 یا 300 نفر از هم وطنان ما را بی گناه با موشک در حالی که سوار هواپیما مسافر بری بودند زد و بعد به خودشان مدال افتخار دادند

عده ای دیگر هم می گویند آن روز ها دیگر نمی گذاریم این طور شود

یک عده می گویند اینها همان هایی هستند که وقتی ما در جنگ محتاج سیم خاردار بودیم میلیارد ها از سرمایه ما را بلوکه کردند و ندادند

عده ای دیگر می گویند حالا نمی گذاریم

یک عده می گویند ما هنوز چراغ سبز و حمایت های امریکا را برای حمله عراق به ایران را فراموش نکردیم

عده ای میگویند نگران نباشید این بار این طور نمی شود.

یک عده می گویند اینها به مردم خودشان به کشور های دوستشان  رحم نمی کنند و از همه جاسوسی می کنند.

عده ای می گویند ما نمی گذاریم جاسوسی کنند.

یک عده می گویند عاقبت دوستی با امریکا عراق است

عده ای می گویند با عاقبتمان این گونه نمی شود.

یک عده یم گویند خصومت 30 یا 40 سال امریکا به ما با یک لبخند ژکوندی حل نمی شود

عده ای می گویند بگذارید ما حل یم کنیم

یک عده می گویند ما ظلمی به امریکا نکردیم ولی آنها از هر لحاظ از مادی تا اعتباری به ما بدهکارند و باید عذر خواهی کنند

عده ای می گویند ما جنگ را دوست نداریم

و بدون شک هر مستضعفی و مخصوصاَ  امام خمینی (ره) به طور قطع جزء عده ی اکثریت اول هستند...