سال 1390 در دیدار با دانش‌آموزان و دانشجویان به مناسبت در آستانه‌ى روز ملى مبارزه با استکبار جهانى بود که رهبر معظم انقلاب در پاسخ به کری خوانی های امریکا و نگاه ملتمسانه دل باختگان داخلی اش با صراحت بیان داشتند:
«در این قضیه هم دست ما پر است. ما امروز صد سند غیر قابل خدشه در اختیار داریم که نشان میدهد دولت آمریکا پشت سر ترورها و تروریستهائى بوده است که در ایران یا در منطقه واقع شده است. ما با این صد سند، آبروى آمریکا را در دنیا خواهیم برد؛ آبروى این مدعیان حقوق بشر و مبارزه‌ى با تروریسم را در دنیا پیش افکار عمومى خواهیم ریخت؛ اگرچه امروز هم آبروئى ندارند.» (1390/08/11 )
اما با گذشت دو سال هنوز هیچ حرکت شاخصی انجام نگرفته تا این اسناد کـــه را در سطح کشور و جهان به صورت که حضرت ایشان فرمودند نشر دهد تا آبروی استکبار جهانی برود.
حرکت هایی منسجم و یا جشنواره هایی با این موضوع به صورت بین المللی موضوع خاصی نیست که نیاز به تاخیر دوساله داشته باشد، دخالت استکبار جهانی و مخصوصاً امریکا جنایت کار در طول عمر 200 یا 300 ساله کشورش آنقدر بدیهی بوده است که هم در موضوع نقض حقوق بشر و هم در موضوع ترور و حمایت از آن الگوی خدشه نا پذیر است اما متاسفانه با عدم تولیدات رسانه ایی به منظور روشنگری در سطح بین الملل یا حداقل در سطح منطقه و کشور با خودمان و دستگاه های مسئول را ...
بیان و تشریح استکبار دولت امریکا در سطح خارجی مخصوصا در امریکای جنوبی و آفریقا و حتی کشور های حوزه بیداری اسلامی جدا از اینکه چهره واقعی آن قدرت پلید را نشان می دهد سبب عدم میل به سمت این تفکر نیز خواهد بود.
هزینه کرد سرمایه انسانی - رسانه ای در بدون فایده به جای این موضوعات مهم بحثی نیست که بشود به راحتی از کنار آن گذشت.
برگزاری همایش های میلیاردی و پروژه های فیلم و رسانه با هزینه بالا و بی فایده به جای توجه به منویات رهبر انقلاب شاید بحثی باشد که اگر جهل مقصرانه مسئولان فرهنگی را ندید بگیریم باید در میان آنها به دنبال مغرض خود فروخته بود.
دستگاه های فرهنگی که خیلی از آنها بدون شک ساختار و سازه انقلابی ، اما با مدیریت غلط که گاهاً توسط یک آدم خوش سابقه هم هست با بی توجهی –خواه جاهلانه یا مغرضانه- سبب عدم کار در زمانی حساس و از دست دادن لحظه ها شده و می شوند.
ضعف شدید در رسانه و انتقال پیام مبتی بر رسانه های مردم نهاد و استفاده صحیح از فضای مجازی به جای همایش ها و پروژه های بی سر و ته، که مکرر نسبت به های تذکر داده شد است شاید اصلی ترین دلیل –به فرض مغرض نبودن مسئولین فرهنگی و رسانه ای - برای این کم کاری است
در یادداشت قبلی (لینک) به تلاش های کوچک نویسنده در این موضوع که با بی توجهی نهاد های فرهنگی مسئول و عدم حمایت آن روبرو شد اشاره شده است.
