به علت اینکه این
یادداشت بسیار دیر وقت و باعجله نوشته شده است امکان اصلاح املایی ،تایپی و
ویرایشی آن را نداشتم، به بزرگواری خدتان ببخشید.
به صورت کلی رئیس جمهور یازدهم هر کسی با هر نگاهی که هست باید چند شاخصه را برای خود حتما به وجود بیاورد.
در یادداشت فرض براین است که کاندیدا ریاست جمهوری ملاکها و نیاز ها و ووظایف و تکلیف را می شناسد و برحسب همین امور برای ریاست جمهوری کاندیدا شد است حال سعی ما ب این است راه هایی برای چه گونه بودنش نشان دهیم:
الف-
وقت جریان است نه فرد:
پس از انتخابات 88
که به صورت رسمی یک سو احمدی نژاد قرار گرفت وسوی دیگر موسوی و سرخوردگی مردم از
خیانت موسوی و نتایج ضعیف در بعضی از موارد از سوی احمدی نژاد و نیز بعضی از جریان
ها این چهار سال طبیعی است مردم ناخداگاه مایل نسیتند دوباره به افراد اعتماد کنند
بلکه به سوی جریان وجبهه ها می روند
از سوی
دیگر تجربه کابینه چهل تیکه دولت اول احمدی نژاد از اصولگرایان و دست خالی او این تجربه را به
وجود آورد که بایستی از قبل از انتخابات به فکر حدود 100 نفر مدیر برای اداره کشور
بود نه اینکه بعد از انتخابات تازه شروع به رای زنی کرد که ثمره آن انتخاب بیش از
70 درصد مدیران (غیر از وزرا) از ستاد های انتخاباتی خواهد بود در صورتی که اگر
جریان صحیح به وجود بیاید آن وقت همین صد نفر که انتخاب شده اند در ستاد ها فعال
می شوند
ب-مهندسی آرا
کسی که می خواهد به ریاست جمهوری برسد بر فرض اصلح بودن بایستی از مهندسی آرا که از مهندسی تبلیغات سر منشاء می گیرد استفاده کند بدون شک شعار کروبی 84 با شعار 50 هزار تومان اگر از سوی فردی مثل قالیباف یا معین که آرای ثابتی داشتن ارائه می شد بایستی دور دوم 84 را بین هاشمی و فردی غیر از احمدی نژاد تصور می کردیم.
نیاز های حداقلی
چیزی است که گاهی مسئولین کشور از آن غافل می شوند و به جای آن به سوی شعار های
حداکثری می روند، مسیر دولت نهم در توجه به این اثر خوبی بر انتخابات 88 گذاشت
در زیر
به بخشی از این مهندسی اشاره می شود:
مثلا در فضای دانشجویی از 4 میلیون دانشجو ما حدود 1 میلیون دانشجو پیام نور و بیش از 1 میلیون دانشجو دانشگاه آزاد و بیش از نیم میلیون دانشجو دانشگاه غیر انتفاعی و حدود نیم میلیون دانشگاه علمی کاربردی و دانشجویان شبانه دانشگاه ها قشری را تشکیل می دهند به عنوان دانشجویانی که برای تحصیل باید شهریه پرداخت کنند شهریه ایی در حدود 300 هزار تا امیلیون در ترم که می شود، تمام اینها از هر طیف سیاه و ، سفید و خاکستری که باشند یک مشکل ثابت دارند و آن هم شهریه است.
توجه قشر و نیاز
محور به دیگر گروه ها مانند سرباز ها وکسانی که سربازی در پیش رو دارند که تعداد
قابل توجهی هستد یا توجه به بازنشستگان که خواه از مخالفین باشند یا موافقین
چند
وقتی است از بعد از جریان اصلاحات که قشری به نام قشر خاکستری در معادلات بسیار محاسبه
میشود، معادلاتی که گاها باعث زیر پا گذاشتن بعضی از خطوط قرمز می شود، اما چه طور
می شود روی آرای انها حساب کرد بدون اینکه حرف ها به اصلاح ماهوراه ایی زد و یا
فلان ارگان و یا نهاد انقلابی یا نظامی را تخریب کرد.
وقتی ما در مورد حدود سه میلیون دانشجو که بایستی شهریه پرداخت کنند صحبت می کنیم این شامل تمامی طیف رنگ ها از سفید تا سیاه می شود، حال اگر خانواده های که بلاشک در گیر انها هم هستند را به آن اضافه کنی حدود 10 شاید هم 12 میلیون رای می شود اگر قشری مثل سرباز ها و کسانی که سربازی در پیش رو دارند و خانواده های آنها هم اضافه کنید نیز اقشار شغلی هدف خاص که مسئله مشترکی دارند به راحتی با نیمی از این آرا هم فرد می تواند به عنوان رئیس جمهور در دور اول انتخبا شود.
البته توجه به دو نکته اول اشتراک این گروه ها که یک دانشجو ممکن است دغدغه سربازی شش ماه دیگرش هم داشته باشد و دوم اینکه هر کاندیدا شعار هایی را طراحی می کند ولی برای اثر گذاری دیگر نمی شود با شعار جلو رفت، نیاز به بحث تازه ایی فراتر از شعار است که انشاالله در یادداشت بعدی به آن می پردازیم.
ج- فضای مجازی خالی از انتخابات
یکی از فضا های کمتر دست خورده برای اصولگران در جهت تبلیغات، فضای مجازی است که بعد زمان و مکان ندارد یعنی هرکس حتی از ایرانی های خارج کشور هم هر وقت بخواهند می توانند به آن مراجعه کننداز آنجایی که هیچ یک از کاندیدا های که تا به حال اعلام شده اند پشتیبان فضای مجازی قویی ندارند اولین کسی که ستاد تبلیغات فضای مجازی اش همراه با ستاد حقیقی قویی راه اندازی کند قطعا برد کرده است.
جلسات پرسش و پاسخ
مجازی ، حرکت ها و جنبش های وبلاگی، گروه ها در شبکه های اجتماعی و کامنت گذاشتند
برای یادداشت های هم سوء جهت تشویق قطعا اثر مثبتی مخصوصاً در قشر جوان خوهد داشت
که اثر آن را به صورت حقیقی در روز انتخابات خواهیم دید، اثر که در جریان انتخابات
88 قدری خودش را بعد از انتخابات نشان داد
د-دقت به جایی که
دقت نکردیم
