فیلمی که امسال چند سیمرغ گرفت، بهترین کارگردان، نقش مکمل، فیلمبردار و...
جدا از بحث سازنده و شخصیت تهی کننده و اصل فیلم موضوع مورد توجه در این فیلم جای بحث دارد.
ما حتی به محتوا و نقد هنری این اثر هم کار نداریم بحث بیشتر موضوع دانشجو و شخصیت و ساخت های یک دانشجو است.
اینکه چرا اثری از خانواده مریم در فیلم نیست و یا چرا اینقدر بازی آهنگرانی .... بجث یادداشت ما نیست، ما بیشتر به موضوع دانشجو در آثار سینمایی و نیز توجه و نگاه ها هنرمندان به بحث دانشجو وآثار خلق شده و مسیر آن ها به بهانه دربند خواهیم پرداخت.
فیلم دربند نگاه به دانشجودانشجو قشری بیش از 4میلیونی در جامعه ماست که با در نظر گرفتن خانواده ها شاید حدود یک سوم یا یک چهارم خانواده ایرانی در حال حاضر در گیر مشکلات و دغدغه های دانشجویی هستند، دغدغه هایی مشترک و تعاریفی خاص از این دوران
نگاه دوران سازندگی به دانشجو ، دخترانی با فکول های بیرون ومانتو هایی خاص، سریال هایی مانند در پناه تو و....
نمایش روابط عاطفی در دانشگاه ها، آنقدر بی توجه به دغدغه اصلی ساخته شد که گاهاَ این موضوعات جای نگرش مردم را گرفت، اینکه هر دانشجویی در محیط دانشگاه یکی دیگر را بار یازدواج می خواهد و گاهاً رقابت عشقی به وجود می آید کمکم این باور را تلقیق کرد پس علم کجاست....
جای امسال علم الهدی ها در این دانشگاه کجاست...
در دروان اصلاحات موضوع ازداواج کم کم به رابطه نزدیک شد، رابطه ها و شوخی ها، ساخته هایی که مانند نگرش هم خانه بودند، ساخته هایی در آن ازدواج به شوخی گرفته شد، ازدواج هایی برای یک وام ...
اما در دروان دولت نهم و دهم باز هم به دغدغه اصلی دانشجو نگاه نشد، هرچند کارهایی مانند دربند باز به دغدغه های حقیقی نزدیک تر هستند اما بازهم سوال اینجاست احمدی روشن در سینمای ما جاست
ساخت ضعیف درمورد شهید علم الهدی آن هم نه با تاکی الکویی بلکه بیشتر آرمانی غیر الگویی قطعا توقع و نیاز های حقیقی را بر طرف نمی کند.
عدم نگاه به سبک زندگی و حتی تعریف حیقیقی سبک ز ندگی دانشجو مسلمان همچنان در جامعه و در هنر نمایان است.
پرانتز هایی به وسعت تمام عمر سینما باز است و کارهایی قویی برای این قشر آینده ساز با پایه های دینی و سبک صحصح زندگی دانشجویی می طلبد
