در کشور ما مردم در صحنه هستند، مسئولین هم در صحنه هستند و حتی مخالفین امریکا نشین هم در صحنه هستند
فقط تفاوت در این کلمه صحنه است
صحنه اول مربوط به مردم است که الحق و انصاف همیشه مردانه در صحنه هستند و حتی گاهی که بعضی از مسئولین کم می آورند مردم هستند، که وقتی به صحبت های رهبری بعد از هر حرکت مردم نگاه می کنید همیشه به این امر تاکید و بصیرت و در صحنه بودن مردم مورد تقدیر بوده است
صحنه دوم مربوط به مسئولین است، بعضی از مسئولین محترم کشور ما هم در صحنه هستند اما این صحنه مربوط به صحنه تبلیغات برای خود است، یعنی نزدیک انتخابات یا یک رویدادی می شویم یک مرتبه میل برخواست از روح وظیفه مداری(شما بخوانید عشق قدرت) در روح مسئولین چنان فوران می کند که شدیدا مایل به در صحنه بودن برای ارائه گزارش و افتتاح و یا حتی اختتام طرح و پرژوه و... هر چیزی که در آن دوربین باشد می شوند، حتی حاضر هستند اگر دربی هم باشد بیایند و در صحنه فوتبال هم باشند به شرطی که دیده شوند
صحنه سوم مربوط به این خارج نشین هاست که هر روز صدایش از
یک کشور در می آید، یک روز پونه و صادق از لندن و یک روز خودشیفته و ....
به هر حال منظور از صحنه سوم از اون صحنه هاست
