دانشگاه های مختلف کشور چندسالی است که عجیب درگیر فعالیت های سیاسی شده اند البته این در گیر فعال بودن آنها ربط زیادی به دانشجویان ندارد بلکه بیشتر مرتبط با مسئولین دانشگاه ها است!
مسئولینی که هر کدام طرف دار یک جریان و گروه سیاسی هستند و در نزدیک انتخابات سعی می کنند به صورت غیر مستقیم از فضای تحت مدیریتشان برای ساخت اینده سیاسی خودشان استفاده کنند.
این موضوع شاید در بدیهی ترین شکلش در سال 88 و توسط دانشگاه آزاد شکل گرفت، سنتی که به احتمال زیاد در سال 92 بیش از پیش شاهد آن خواهیم بود.
حضور تعداد زیادی از
اساتید دانشگاه علم وصنعت در دولت، ویا جنگ دولت با دانشگاه آزاد از دیگر مصداق
های سیاسی تر شدن مسولین دانشگاه ها است
انتخاب سیاسی بعضی از مسئولین دانشگاه ها و نیز حضور اعضای اسبق بعضی از نهاد های انقلابی به عنوان رئیس دانشگاه و تغییرات سیاسی مسئولین دانشگاه ها همه خود مسبب این امر هستند این درحالی است که دانشگاه ها تا قبل از عید به دلیل عدم اعلام سیاست ها و برنامه های انتخاباتی از سوی وزارت علوم اجازه هیچ حرکت سیاسی و یا حتی حرکت و برنامه هایی با موضوع مشارکت در انتخابات را نداده و بعد از عید هم دانشگاه ها فقط تا 20 اردیبهشت یعنی چند روز قبل از مشخص شدن کاندیدا قطعی باز هستند که با این وضعیت فقط حدود یک ماه و بدان داشتن مصداق برای بررسی موشکافانه کاندیدا زمان برای دانشجویان در نظر گرفت.
حال اینکه چه سیاستی پشت چنین برنامه ریزی هست؟
و یا اینکه آیا بازهم باید منتظر حرکت های جانب دارانه بعضی از دانشگاه ها در حمایت از کاندیدا خاصی بود؟
و یا باید از این به بعد منتظر تغییرات 4 یا 8 ساله مسئولین دانشگاه با تغییر دولت بود؟
همه اینها سبب به
وجود آمدن مسئولین دانشگاه سیاسی و جهت دار از یک سو و دانشجویان منزویی و غیر
سیاسی و دست بسته از سوی دیگر می شود.
