خطری برای آینده

چند روز پیش بود که توی خانواده صحبت از گوشی و تبلت و... بود، می گفتند اکثر بچه های فامیل (از 6یا 7 سال بگیر تا ... ) یا گوشی پیشرفته گرفتند یا تبلت و بعضی هم لب تاپ.

آنجا این حرف ها را زدم اما از باب اهمیت و مبتلا بودن اکثر جامعه شهری ما به این درد و یا حداقل میل به این سمت بیان آن حرف ها به صورت یادداشت دور از اهمیت ندانستم.

رسانه و وسایل به نقل از علماء علوم ارتباطات (اعم از غربی و یا بومی اش) خودش پیام است، پیامی که سر منش از لذت و خیال دارد. و همچنین اثرات روحی و روانی ثابت و اثبات شده ای حتی در علوم مبنای روانشناسی دارد که گاها همین رسانه ها در سنین پایین سبب بروز بحران هایی در سنین بالا می شود.

اما موضوع مهم به بوجود آمدن جنسی از ارتباط با خارج محیط خانواده به صورت غیر قابل کنترل و به طبع ارتباطات مستقیمی که به راحتی می تواند بستر بسیاری از مشکلات باشد.

مثلا در نظر بگیرید کودکی در سن 7یا 8 یا حتی 10 سالگی با استفاده از تبلت و یا موبایل به یکی از شبکه های اجتماعی تحت موبایل مانند وایبر و یا وی چت متصل شود و دنبال پاسخ پرسش های دوران کودکی اش باشد، حتما مشخص است چه پاسخ هایی در یافت می کند و این پاسخ ها به مرور به کجا کشیده می شود.

حضور در فضای بازی ها آنهم بدون نظارت خانواده (کنسول های بازی به علت نیاز به تلویزیون و در دید بودن تا حدی قابل کنترل است اما موبایل و یا تبلت به علت مستقل بودن و. قابل حمل بودن قابل کنترل نیست) جدا از اثرات روانی محدودیت های مفید نوع بازی را هم از بین می برد، یک خانواده نمی تواند به سطح خشونت موجود در بازی ها نظارت داشته باشد و حتی نمی تواند دقیق بداند چه بازی ها روی آن نسب است چون هر بازی به راحتی نسب و پاک می شود و اصل بازی را می توان در یک فلاش و یا بخشی از حافظه تبلت و یا گوشی نگه داشت....

موضوع دیگر امکان مکالمه و ارتباط صوتی است که با کابرد اصلی گوشی و کابردی جانبی تبلت مرتبط است، این ارتباطات در سنین بالا تر به راحتی می تواند بخشی از ارتباطات نا مشروع و خارج از عرف باشد.

به هر حال در دسترس بودن وسایل ارتباطاتی که کودکان و نوجوانان به آنها احتیاجی ندارند و صرفا جهت سرگرمی و چشم و هم چشمی در اختیار آنها قرار می گیرد بودن شک اثراتی مخرب بر روح و جان و حتی در بلند مدت بر روی فرهنگ عمومی جامعه خواهد گذاشت...

این یادداشت در سایت جهان نیوز