چند سالی است که با توجه به تاثیر گذاری رسانه بر روی جامعه افراد دغدغه مند حضور پر رنگی در این عرصه پیدا کرده اند، وجود چندین سایت و خبرگزاری، مجموعه های مستند ساز، سازمانهای نیمه خصوصی که در همین چند سال شکل گرفته اند شاهدی بر این موضوع هستند، اینکه این حضور امری واجب است امری بدیهی است اما یک نکته در این میان باید مورد توجه واقع شود که به نظر نویسنده هرچند موضوع بدیهی است اما مورد غفلت قرار گرفته.
آن نکته اینکه برای حضور در عرصه رسانه صرفاً وجود دغدغه کفایت نمی کند، اینکه در یک سال چندین جشنواره همسو با انقلاب داشته باشیم هرچند خبر خوبی است اما خبر کافی نیست، اینکه از نظر افراد دغدغه مند وقتی ما جایی در فجر به صورت جدی نداریم برویم و یک جشنواره ... راه بیاندازیم جواب کاملی نیست.
بایستی یک شورا فکری منسجم نه فقط در حد چند جلسه بلکه در حد عمل و نمود آن تشکیل شود و این جشنواره ها را هدفمند کند.
این معنی نمی دهد که در یک کشور با این سطح تولیدات بیش از 20 جشنواره مختلف ملی وجود داشته باشد که اکثراً هم غیر تخصصی هستند، آنهایی هم که به ظاهر تخصصی هستند طوری موضوع انتخاب می کنند که عموم آثار را در بر بگیرد.
وجود جشنواره کوچک و بزرگ و اینکه هر وقت آن با سلیقه ما جور نشد یک جشنواره جدید راه بیاندازیم و وقتی گروهی جدید آمدند و آن هم با سلیقه جدید آنها هم یک جشنواره جدید تر راه بیاندازند و... این می شود میلیاردهای بودجه که اکثرا یا از دولت تامین می شود و یا نهاد انقلابی که همه اش بیت المال است و آخر خروجی اش ....
بایستی به صورت جدی و عملی فکر عمیق برای این کرد که افراد که جز افراد دغدغه مند هستند با اصول وارد شوند، به قول بزرگان دیگر وقت آزمون و خطا کردند نیست باید به جز دغدغه که البته مهم و ضروری است اصول دیگر را هم کسب کرد.
