نشر فرهنگ مبتی بر مسجد

وقتی صحبت از تمدن می کنیم مستقیم از یک ابر سیستم صحبت می کنیم که تمام موضوعات مرتبط با بشر و زیستن اش و .... در بر می گیرد.

این بدان معنی است که ما وقتی می توانیم مدعی یک تمدن باشیم باید  یک سیستم مستقل در کلیات داشته باشیم و در جزئیات هم برخواست از کلیات و اصول زیر سیستم تولید کنیم.

اینکه بعضی فکر می کنند با اصول کلی اسلام بنشینند و تمدن غرب و شرق را بررسی کنند هرکدام از زیر سیستم ها به ظاهر منافاتی با اسلام نداشت برگزینند و هرکدام منافات داشت یا یک پرانتز شرعی برایش درست کنند و یا آن را فیلتر کنند می شود تمدن اسلامی را احیا کرد نگاهی است که با ابتلا به آن نه اینکه به جایی نمی رسیم بلکه سبب تخریب نام و لفظ تمدن اسلامی می شویم.

مثلا در موضوع فرهنگ در سیستم غرب به سازمانهای ونهاد های فرهنگی و مردمی سوار است حال ما آمدیم همان نهاد ها را با پیشوند یا پسوند اسلامی می خواهیم اجرا کنیم و درونش اسلام بریزیم و بعدش توقع داریم موضوعات فرهنگی یکی بعد از دیگری برطرف شود اما نه اینکه نمی شود بلکه خود این نهاد هم ....

نگاه پیچیده ای لازم ندارد که بفهمیم که مساجد مراکز فرهنگی در اسلام هستند، اینکه امام (ره) گفت مسجد سنگر است و.... اینکه رسول خدا و ائمه (روحی فداک) – تاجایی که حکومت اجازه می داد- پایه نشر را بر مساجد گذاشته اند...

به سادگی می شود فهمید اگر قرار است تمدن اسلامی بوجود بیاوریم هیچ کدام از نهاد و سازمان ها کارگر نیستند – وضع امروز جامعه دلیلی بر این امر است -  بلکه باید مساجد به صورت خود جوش و مردمی فعال شود.

حال آنکه ما همین مساجد موجود در کشور را هم کرده ایم زیر مجموعه یک سازمان عریض دیگر...