اگر انسان بخواهد رشد کند باید بداند که چه هست و می خواهد چه شود، اگر آنچه هست را واقعیت حال حاضر او بدانیم آنچه باید باشد را آرمان او بخواینم این آرمان است که مقصد انسان را مشخص می کند، به بیان بهتر آنچه باشد در امتداد آنچه هست اتفاق می افتد.
در این میان قوه خیال به ما اجازه می دهد به آنچه دوست داریم باشیم هم فکر کنیم این امر خوب است به شرطی که این خیال سبب نشود ما از آنچه هستیم و آنچه باید باشیم جدا شویم و فقط خیال کنیم.
این موضوع بدین معنی است که انسان به علت کمال طلبی برای بر طرف کردن کاستی هایش در وقتی که آرمان دارد بایستی از نقطه ای که هست شروع کند و با سعی و تلاش و تحمل مشکلات و سختی ها به نقطه ای که باید باشد برسد.
اما با جایگزینی بی جای خیال به جای آرمان اتفاقی که می افتد این است که فقط خیال می کند، این دیگر تحمل سختی ندارد و لازم نیست که واقعیت حال حاضرش فکر کند، فقط کافی است خیال کند قوی است بدون هرگونه زحمت در خیالش قوی می شود...
رسانه ها در این میان هم می تواند به فرآیند اول که تبدیل واقعیت به آرمان است به ما کمک کنند و هم به خیال پردازی...
اما آنچه استفاده اصلی رسانه در این زمانه شده همان تقویت خیال پردازی اسنان است، رسانه این اختیار را به انسان می دهد تا با خیالاتش زندگی کند، این اختیار را می دهد که شخصیتی غیر واقع در عالم رسانه از خودت بسازی و به سمت آنچه دوست داری بروی بدون اینکه چه هستی و چه باید باشی برایت مهم باشد.
جالب بود