رسانه های نوین و غفلت مضاعف

انسان به ذات غافل نیست اما انسان غافل زیاد است و شاید بشود گفت انسان های غافل همیشه بیشتر بوده اند و این غفلت با انسان بزرگ شده است.

غفلتی که امروز آن را به رسانه نوین نسبت می دهند نه اینکه زاده آن رسانه ها نیست بلکه زاده خود انسان است که از نسیان آمده، مگر آن وقتی که حجت های الهی و رسولان ظاهری بودند و هیچ رسانه نوینی نبود چنین غفلت هایی هم نبود.

مگر نه این است که همیشه ابزاری از این دنیا سبب غفلت است. یک روز شوکت فرعون، یک روز جهالت عربی در زنده به گور کردن دختران و یک روز کور شدن به طمع خلافت...

غفلت با انسان زاده شد از همان زمان که داستان آدم و حوا شکل گرفت و همان زمانی که هابیل و قابیل مقابل هم قرار گرفتند.

رسانه های نوین هرچند در وجود این غفلت تقصیری ندارند ولی باید اعتراف کرد انسان امروز غافل ترین انسان هاست و در این غفلت مضاعف رسانه های نوین بی تقصیر نیستند.

کشتارهایی در عرض چند ثانیه توسط دولتی مانند امریکا در کشور مانند ویتنام و یا ژاپن اتفاق می افتد که نظیرش در طول تاریخ کم است اما به کمک رسانه کاری می کنند که همان قاتل دیروز که به راحتی برای اولین بار از بمب اتم استفاده کرد امروز مدعی باشد که مراقب جهان است که کسی کشتار جمعی نکند و مدعی شماره یک حقوق بشر است.

اینکه کشور های اروپایی که خود یکی از اصلی ترین تولید کنندگان سلاح های شیمیایی بوده اند و آن را به کشورهایی نظیر عراق فروختند تا حتی علیه مردم خودش از آن استفاده کنند امروز از یک طرف خود را مخالف صدام نشان می دهند و از طرف دیگر به بعضی از کشور ها به علت داشتن انبارهایی از آن سلاح اعتراض می کنند این امر بدون شک به کمک و مدد رسانه های نوین است.

رسانه می تواند غفلت زا باشد همان طور که میتواند غفلت زدا باشد اما امروز این رسانه ها هستند که غفلت دیرینه انسان را مضاعف و عمیق تر کردند و این رسانه ها هستند که تبدیل به وسیله ای شدند در دست دولت مردان زورگو تا افکار مردم جهان و دولت های کوچک و بزرگ را برای حمایت از جنایاتشان با خود همسو کنند.