نقدی به نامه‌ای حسن روحانی در سال جدید

یکی از موضوعاتی که در مورد حسن روحانی مانند هاشمی رفسنجانی مشهود است سیاست ورزی در برخورد با افکار عمومی و حمله تند به منتقدان است.

این سیاست در زمان هاشمی رفسنجانی کار را به جایی رساند که انتقاد به عملکرد دولت در حکم مخالفت با اصل نظام بود به صورتی که این خفقان سبب ساز شد تا در سال 76 دولت اصلاحات با اهنگ مخالفت با هاشمی روی کار بیاید.

این سیاست با توجه به تغییر فضای کشور در مقایسه با زمان بعد از جنگ با اندکی تغییر در طول حدود دوسال عمر این دولت اجرا شده است، سیاستی که مخالفان دولت را به شدت تخریب و اجازه اظهار نظر نمی دهد.

این موضع مشهود دولت و چند موضوع مهم یگر رهبر انقلاب را بر آن داشت امسال طوری نامگذاری کند که دولت متوجه اهمیت مردم در اداره کشور شود و فقط به نقش نخبگان سیاسی همسو با خودش توجه نکند، تذکری که عیناً در فرمایشات رهبری در پیام سال نو و سخنان ایشان در روز اول سال در مشهد مورد توجه ایشان قرار گرفت.

اما نامه حسن روحانی به مقام معظم رهبری که امروز توسط رسانه ها منتشر شد شامل بخشی دیگر از این سیاست ورزی مدل هاشمی دارد که در آن به تذکرات داده شد از یک سو تایید می شود و از سوی دیگر بخش های مورد نظر دولت بولد می شود.

مثلا در بخش ابتدایی نامه حسن روحانی به مقام معظم رهبری این جمله به چشم می خورد: "عنایت ویژه‌ای که نسبت به دولت و دعوت مردم به حمایت از خدمتگزاران ملت فرمودید، تقدیر و تشکر می‌نمایم"

در صورتی که بدیهی است صحبتهای رهبر همیشه در تشکر از مردم و خوب بودن مردم و تذکر به دولتمردان برای اصلاح خود و خدمت است، اما روحانی با استفاده از بخشی از پیام و بزرگ کردن آن سعی در استفاده تبلیغاتی از این پیام را دارد.

در ادامه این نامه با این جمله مواجه می شویم" همه مردم و مسئولان را به توجه کافی و رعایت کامل رهنمودهای رهبری بزرگوار دعوت می‌کنم."

جالب است اگر موضوع همدلی و هم زبانی دولت را نگاهی خیلی ساده داشته باشیم مخاطب اول آن خود رئیس دولت است و حتما این نامه باید با جمله ای اطلاعاتی یا تایید برای انجام خودش شروع می شد در صورتی که با فرا فکنی و قرار دادن خودش در سطح تذکر به مردم و دیگر دولتمردان خودش را از مخاطب بودن به این پیام کمی دور کرده است.

نکته دیگر که در نامه حسن روحانی به چشم می خورد این است که او  در  انتخابات دوسال پیش مانده و هنوز در شادی پس از گل به سر می برد و از سوی دیگر با یادآوری چنین موضوعاتی می کوشد عدم کسب موفقیت در سیاست بین الملل و اقتصاد در دوسال گذشته را کم رنگ کند و به طورتی غیر مستقیم مخالفت های با دولت و انتقادات را به شکست مخالفان در انتخابات دو سال قبل مرتبط کند.

از سوی دیگر با بیان این نکته که ملت به من رای دادند سعی دارد این رای دادند را به هم زبان بودن و هم دل بودن نسبت دهد و خود را از دوری از مردم مبرا کند.

بیان این جمله: "ملتی که در حماسه سیاسی ۲۴ خرداد ۹۲، با حضور پرشکوه خود سازوکار انتخابات را برای بیان خواست خویش مورد اعتماد قرار داد و با رأیی معنادار، گفتمان اعتدال را برگزید، توفیق روزافزون دولت خود را با ادامه حضور خویش در همه صحنه‌ها تضمین خواهد نمود."

این بخش نامه فقط این جمله را کم دارد که چگونه می گویید این دولت با ملت هم زبان و هم دل نیست.

کلماتی مانند: مورد اعتماد، رایی معنادار، دولت خود، ادامه حضور و... سعی در این دارد استدلال خود را در رد عدم هم زبانی و هم دلی نشان دهد از سوی دیگر در ادامه همین نامه آمده است: "همچنین دولتی که مردم را به عنوان ولی‌نعمت خود و صاحب کشور باور دارد، خود را بر اساس آموزه‌های انقلاب و رهنمودهای امام و رهبری، موظف به پیروی از خواست مردم و حراست از حقوق مردم بر اساس قانون اساسی می‌داند. این دولت، خدمت به همه مردم را، فارغ از ملاک‌های سیاسی و جناحی، وظیفه خود می‌شمرد و همواره نقد مشفقانه را همچون حمایت خردمندانه ارج می‌نهد و در اداره کشور نیز، خود را نیازمند اندیشه و تدبیر همه صاحب‌نظران می‌داند."

بیان کلماتی از امام مانند ولی نعمت و یا صاحب کشور و حرکت با توجه به آموزه های انقلاب و پیروی از خواست مردم و حراست از حقوق مردم و همچنین خدمت به همه مردم کلماتی است که حسن روحانی در دفاع از عملکرد و هم زبان و هم دل بودن دولت با مردم بیان می کند.

حال سوال اینجاست دولتی که این چنین است چه نیازی دارد که رهبر یک سال را این چنین نامگذاری کند و دولت را به چنین شعار موظف کند.

اگر دولت یازدهم اینچنین بوده پس حرف گزافی می باشد که در کاری که دولت انجام داده به او تذکر داده شود.

ساده است که بدانیم شعار سال به معنی این است که در این سال این موضوع مهمترین موضوع است باید مورد توجه باشد در حالی که از نامه حسن روحانی به رهبر انقلاب فقط چند روز بعد از نام گذاری سال توسط ایشان این چنین نمایان می کند که از نظر حسن روحانی دولت و ملت هم زبان و هم دل هستند...

حسن روحانی بایستی هم در عمل و هم در بیان دیدگاه با قبول اینکه این هم دلی و همز بانی تا بحال در حد کافی نبوده بیان می داشت که سعی خود را در این سال در جهت تحقق این امر بکار خواهد بست.

اما از نظر حسن روحانی موضوع مهم امسال چیزهای دیگری است، همانطور که در پیام امسال خودش چهار موضوع را مورد توجه قرار داد در متن این نامه هم باز همان موضوعات را باین می کند به صورتی که در این نامه می خوانیم" تقویت اقتصاد ملی و رشد سرمایه‌گذاری با تکیه بر نیروی انسانی و ظرفیت‌های داخلی بود. حمایت رهبر معظّم را از تلاش‌هایی که دولت خدمتگزار در دوره کوتاه خدمت خود برای خروج تولید از رکود، افزایش صادرات و کاهش اتکا به نفت در بودجه و تراز تجاری کشور داشته است، سرمایه ارزشمندی برای تلاش مضاعف و کسب اعتماد بیشتر فعالان اقتصادی به ثبات این سیاست‌ها می‌دانیم و اینک با قوت قلب بیشتری، سیاست بهبود محیط کسب و کار، حمایت از واحدهای تولیدی بویژه بنگاه‌های کوچک و متوسط و شرکت‌های دانش‌بنیان و مقابله اصولی با فساد و قاچاق را ادامه خواهیم داد."

حسن روحانی از فرمایشات و پیام نوروزی رهبر انقلاب فقط بخشهایی که به سودش بوده برداشت کرده و سعی داشته این پیام را تایید ایشان بر فعالیت های دو ساله خود بداندف هرچند با تاملی ساده به فرمایشات معظم له و دانست نوع باین ایشان می توان فهمید منظور ایشان از بعضی از تشکرها از دولت چیست اما حسن روحانی و مشاورانش که متن این نامه را تنظیم کرده اند با روشی ساده با حذف انتقادات و پیشنهادات فقط به تعرفی که در بیان مسئله از سوی رهبر انقلاب شده است توجه کردند یا بهتر بگوییم سعی کردند توجه دیگران را جلب کنند.

وقتی رهبر انقلاب در مشهد مقدس با صراحت از برخورد بد دولت با عبارت دلواپسان انتقادمی کند حسن روحانی و دولتش حتی یک عذر خواهی ساده انجام نمی دهند.

دولت برخوردش را با منتقدان بد نمی داند و فکر می کند مردم با رایی که به انها داده اند یک چک سفید امضا تقدیم دولت کرده اند که دولت می تواند با آن هرکاری بکند و غافل هستند از اینکه اگر رئیس جمهوری با 50 درصدی رای رئیس جمهور شده و پشت حرفش 50 مردم شرکت کننده در انتخابات هستند پشت حرف رهبر تمام کسانی که در انتخابات شرکت کرده اند هستند.

دولت با نادیده گرفتن اصل پیام رهبر که به انتقاد از فاصله گرفتن دولت از مردم و فرو رفتن در جمع خاص نخبگانی حول هاشمی هست سعی دارد مشکلات کشور را محدود به سه اصل کند: اول دولت قبل، دوم تحریم ها و عدم تعامل جهانی، سوم مخالفان داخلی و قدرتهای داخلی که زیر نظر دولت نیستند.

آوردن جملاتی چون "نگاه دولت در جهت گیری اقتصاد درون‌زا و برون‌نگر مبتنی بر سیاست‌های ابلاغی است که با تأکید بر تعامل سازنده با جهان، از بازارهای جهانی برای تقویت تولید ملی و افزایش صادرات بهره می‌جوید و رشد دانش و فناوری ملی را در صحنه رقابت جهانی تضمین می‌کند. " یعنی آوردن تعامل جهانی و بازار های جهانی در کنار اقتصاد درون زا و همچنین عدم استفاده از لفظ اقتصد مقاومتی و همچنین کنار هم قرار دادن رشد علم و صحنه رقابت جهانی درست است از یک سو به حرکت درون زا اشاره دارد اما اشاره اصلی حسن روحانی باتوجه به شعار های دو سال گذشته اش این است که اقتصاد و علم برای رشد نیازمند اصلاح و تعامل با جهان است.

اما حدود نیمی از نامه حسن روحانی به موضوع هسته ای برمی گردد، یعنی موضوعی که تنها عملکرد دولت است که امید دارد با موفقیت در آن کم کاری های در دیگر وعده های داده شد دولت را بپوشاند.

حسن روحانی در این نامه این چنین به موضوع هسته ای اشاره می کند" خداوند بزرگ را سپاسگزاریم که در شرایط فشار بین‌المللی و چالش‌های منطقه‌ای در یک سال و نیم گذشته توفیق آن داد که با همت مردم، شرایط تحریمی کشور به عرصه مقاومت اقتصادی این ملت تبدیل شود و با مهار تورم و آغاز رونق اقتصادی، پیام کند شدن حربه تحریم‌ها به تحریم‌کنندگان رسانده شود و آنان را به ناگزیر بودن از مذاکره منطقی و تغییر لحن گفت‌وگو از تهدید به تکریم برساند.

بار دیگر از حمایت بی‌دریغ حضرتعالی و ملت شریف که به تعبیر رسا و درست آن جناب، همگان از حل مسأله هسته‌ای از طریق مذاکرات حمایت می‌کنند، تشکر و قدردانی می‌کنم. دستاورد بزرگ این مذاکرات، تا همین مرحله، اشتیاق افکار عمومی جهان به تفاهم و تعامل با ایران و اذعان قدرت‌های جهانی به حق پیشرفت و حفظ فناوری هسته‌ای ایران بوده است.

بدیهی است دولت خدمتگزار در مذاکرات با قدرت‌های جهانی و در همه مناسبات بین‌المللی، خود را پاسدار استقلال کشور و مدافع منافع ملّی می‌داند و با همه توان، از عزت و سربلندی این ملت عزیز، دفاع کرده و خواهد نمود."

حسن روحانی در این نامه و موضع های دیگرش که به شدت رسانه ای هستند بیشتر برای توجیه افکار عمومی ساخته شده اند سعی دارد موضوعات زیر را هم معنی با مذاکرات کند:

1.      اول اینکه ما بخاطر تحریم ها مذاکره نمی کنیم و مذاکره ما از سر قدرت بوده

2.      لحن امریکا و پنج کشور دیگر عوض شده و این دولت ها بخاطر دیپلماسی ما  منطقی با ما برخورد می کنند و این دولت توانست لحن تهدید را به تکریم تبدیل کند

3.      عزت ما حفظ شده و می شود

4.      اقتصاد کشور  نیازمند این مذاکرات است و مهار تورم و رشد و رونق اقتصادی ثمره آن

5.      حرکت هشت سال قبل از این دولت سبب فشار بین ملل و چالش منطقه ای بود

6.      این مذاکرات تا بهمبن جا هم دستاورد های مهمی داشته و این بدان معنی است حتی اگر دولت در نتیجه نهایی مذاکرات هم موفق نباشد توانست نتایج خوبی تا همین جا هم بدست آورد.

7.      جایگاه ایران در عرصه جهانی بعد از مذاکرات پیشرفت کرده

8.      دولت مراقب عزت و سربلندی ایران در مذاکرات هست.

9.      و....

هرکدام از این موضوعات خود تحلیلی طولانی و دقیق لازم دارد تا مشخص شود تا چه حد موضع دولت صحیح است، اینکه واقعا مذاکرات برای حفظ حقوق ملت است و یا تنها دستاورد دولت، آیا دولت از شکست این مذاکرات می ترسد و هر توافقی را بهتر از بدون توافق بودن مذاکرات می داند، آیا ...

حسن روحانی توصیه رهبری را گزینش کرده و فقط بخش هایی که به نفعش بوده را در نامه اش تکرار کرده و نظرات خودش را به آنها افزوده، از طرفی تذکر اصلی این توصیه ها را که هم زبان شدن دولت به ملت است را جدی نگرفته و فکر می کند دولت به اندازه کافی با ملت هم زبان است استدالال این امر را هم انتخاب شدنش می داند.