انتخابات مجلس برگزار و آرای تمام کشور مشخص شد، مجلسی میانه رو از نظر طیف های سیاسی و هرکدام حدود یک سوم از مجلس را در دست دارند و البته یک سوم هم نمایندگان مستقل.
اما اتفاق جالب که توجه را جلب می کرد آرای تهران بود نتایجی که در ظاهر قابل پیش بینی نبود اما از نظر فهم، توجیه ساده ای داشت.
نکته مهم تر از چرایی این رای، این است که چه طور می شود برنامه ریزی درستی برای انتخاباتهای بعدی مخصوصا انتخابات ریاست جمهوری است.
سوال فرعی که پیش از موضوع برنامه ریزی باید به آن جواب داد توضیح آرا و مصدر شناسی آرا تهرانی ها است.
آنچه در مقایسه تطبیقی جدول آرا از دوره قبل مجلس تا به دوره دهم مشاهد می کنیم این است که آرای اصول گرایان تغییر آنچنانی نکرده بلکه آنچه تغییر کرده رشد رای برای اصلاحات است این رشد رای را باید ثمره یک صدایی خاتمی، هاشمی، روحانی در حمایت از لیست این دوره دانست، که بخش خاکستری و طبقه متوسط جستجو کرد.
|
مجلس نهم |
مجلس دهم |
|||
|
|
آرا (مرحله اول) |
رتبه |
آرا |
رتبه |
|
غلامعلی حداد عادل |
1133809 |
1 |
1057639 |
31 |
|
محمدحسن ابوترابی فرد |
707375 |
3 |
871497 |
33 |
|
مرتضی آقا تهرانی |
700684 |
4 |
884033 |
32 |
|
سید مسعود میرکاظمی |
598384 |
5 |
627035 |
59 |
|
احمد توکلی |
490398* |
8 |
862732 |
34 |
|
علی مطهری |
455303 * |
9 |
۱۴۴۷۷۱۳ |
2 |
|
علیرضا محجوب |
258670* |
39 |
۱۳۱۱۳۷۵ |
5 |
|
* کسب کمتر از یک چهارم آرا و به دور دوم کشید |
||||
بدون شک بخشی از این افراد شامل کسانی می شود که هیچ وقت با انقلاب آشتی نداشتند، خانواده ها خاص مثل خانواده های مجاهدین خلق که توسط دادگاه محکوم شدند و یا باقی مانده ها جریان های خاص...
اما بخش دیگری هم هستند که رنگ خاکستری دارند ولی این خاکستری از جنس خاکستری منفی نیست، چون تمام آنچه خاکستری منفی است از طرف داران جبهه آزادی و لیبرال های اول انقلابی تا طیف نیاوران نشین در جریان این انتخابات پای صندوق آمدند، حتی سران فتنه که مدعی تقلب شده بودند مثل میر حسین یا خاتمی هم پای صندوق آمدند و برای لیست حامی دولت تبلیغ کردند.
اما این خاکستری مثبت چه کسانی هستند؟
کسانی که طبقه نیمه پایین اقتصادی را تشکیل می دهند، در این چند ساله جزء کارگران بی کار شده و یا طبقات آسیب پذیر هستند که با رکود اغلب شغلش را از دست داده، طبقه ای که اصلاً دغدغه عبای شکلاتی و یا روزنامه سلام را ندارند بلکه معیشت و عدالت را دنبال می کنند به دور از شعار.
شاید غفلت از آنان که امام آنها را پا برهنه ها و صاحبان حکومت می دانست در تهران آتشی زیر خاکستر تولید کرده باشد، شاید انتخابات دوره بعد ریاست جمهوری را باید برای اندیشه واقعی اینان هزینه کرد و نه ساخت و پاخت درون حزبی و تقسیم بندی لیست بین مدعیان، باید دید درد کجاست و نباید به زد و بند ها و سهمیه ها نگاه کرد...
