وقتی قرار است که کار دینی از صدا و سیما پخش شود همه می دانند قرار است یک طلبه بیاید و چند ساعت صحبت کند، تفاوت فقط در چهره مجری است، پرسش اساسی این است آیا تولید برنامه مذهبی فقط همین یک شکل را دارد؟
در واقع در سیستم اداری حداقل کار کردن نهادینه شده است، وقتی این سیستم اداری به تولید برنامه مذهبی می رسد همین جنس تولید می شود، طلبه هایی که عیناً منبر های هیئت و یا مسجد را در یک برنامه اجرا می کنند.
اگر در کشوری قحطی باشد ممکن است عده ای گندم خام را آب بزنند و بخورند، در این حالت ما کاری نکردیم، همان گندم که کشاورز کاشته را دادیم خورده اند، اما در شرایط عادی باید گندم را آرد و آرد را نان کرد. در حال حاضر در صدا و سیما مانند زمان قحطی همان گندم خام را استفاده می کنند و به اصطلاح و جاذبه های رسانه تصویری برای بهتر کردن منبر های تلویزیونی استفاده نمی کنند.
اگر یک برنامه از این جنس را تصویرش را حذف و فقط صدا را بشنویم هیچ چیز از دست نمی دهیم این یعنی در این جنس برنامه ها تولید کننده جاذبه و ویژگی تصویری را نشناخته و بکار نبسته.
خلاصه آنکه در حال حاضر منبر های صدا وس یما در حداقل کیفیت و بیشتر شبیه رادیو هیتند و لازم است با خلاقیت در کنار محتوا خوب جاذبه آن را افزایش و تمام ظرفیت رسانه استفاده کنند.
