عزا با عاشورا تمام نمی شود
عاشورا شروع عزاست
شروع تنهایی یک زن، میان مردان کثیف روزگار...
شروع جنگ یک زن با پلید ترین مردم
شروع زینب...
باید زینب به محفل شراب خوار ها وارد شود و از پاکی خاندانش دفاع کند
باید برای یک میمون باز، دائم خمر حرف بزند از طهارت نور، از پاکی خورشید بگوید، از اینکه بر تخت ولایتی تکیه زده که پاک است و به اسم دین با دستی نا پاک سر پاک ترین مردمان را بریده.
باید به کوفه و شام برود و حرف بزند با مردمی که پدرش را تنها گذاشتند و بردارانش را سر بریدند.
باید برود به جنگ مردم فریبی، عده ای که پول می گیرند و دین مردم را عوض کنندف مردمی که پول می کیرند ا حق را نفهمند.
باید معجزه کند و سنگ جهل را بشکند، بت خلافت را زیر و رو کند و مردان پست را خجالت زده.
باید آنهایی که با غسل شهادت سر پسر پیامبر را بریدند را رسوا کند، باید پیام بری کند برای عاشورا، برای دین، باید آنچه سبب احیا دین است را نگذارد در کربلا بماند.
باید ...
حال باید به سر بزنیم، عزا داری کنیم
برای زینب...
برای زینبی که وقتی در کوچه های شهر راه می رفت چهار محرم از چهار طرفش می رفتند و امروز باید تنها بر شتر سوار شود، آن هم شتر ...
برای زینبی عزا داری کنیم که تمام داریی هایش را در کربلا در جلوی چشمانش سر بریدند، برادرانش، فرزندانش، برادر زادهایش، اکبرش، اصغرش و...
برای زینبی که، داغ خودش کم نیست ولی باید دل دلداری بده کودکان و زنان را، کاروان داری کند کاروانی که ...
و در کنار این کاروان مردان کثیف، نامرد، نامسلمان و... تمام وقت در کنار کاروان زنان و کودکانند... باید حفاظت کند از زنان وکودکان در مقابل این نا پاکان... و بیان کند کربلا را.
غم از دست دادند همه چیزش، رساندن پیام بزرگترین حادثه تاریخ، کاروان داری در میان پست ترین مردم و...
و زینب است این مصائب
و او تنهاست...
بی برادر، بی فرزند، بی محرم و بی ...
وای زینب...
